بیمه سلامت نیازمند زبانی جدید برای ایجاد اعتماد و آرامش است

وی ادامه داد: دسته دوم شامل مسائل ناممکن در عالم فعلی حکمرانی ولی حیاتی برای آینده هستند. چالش‌هایی که در چهار چوب‌های موجود، غیر قابل حل به نظر رسیده و راه حل‌های سنتی برای آنها جواب نمی‌دهد. این مسائل را، ناممکن ممکن شدنی می‌نامیم؛ این مسائل در زبان و دستگاه فکری فعلی حکمرانی دیده می‌شوند و نام‌گذاری هم شده‌اند، اما در چهارچوب‌های موجود، غیرقابل حل به نظر می‌رسند. این مسائل معمولا در تجربه روزمره مردم حضوری پر رنگ دارند، اما سیاست گذاری موجود ابزار و عامل زبانی لازم برای حل آنها را ندارد. به همین دلیل، در افق کنونی حکمرانی، بیشتر به صورت ناممکن یا دست نیافتنی تلقی می‌شوند.
عضو هیات علمی دانشکده حکمرانی دانشگاه تهران و مدیر موسسه ایران آینده بیان کرد: به طور مثال، حرکت از تمرکز بر پرداخت هزینه‌ها به سرمایه گذاری بر کیفیت زندگی بیمه شدگان، هم افزایی میان بیمه سلامت و آموزش عمومی برای ارتقای فرهنگ سلامت، بازتعریف سلامت به عنوان زیست سالم و نه صرفا درمان بیماری و نهادینه سازی پایش پایداری در نظام سلامت از این جمله هستند.
وی افزود: دسته سوم مسائل شامل مواردی است که در زبان و ذهن دستگاه فعلی حکمرانی، اساسا دیده نمی‌شوند؛ چون در افق تجربه و زبان ما پدیدار نشده و نام گذاری و تعریف نشده و حتی تبدیل به دغدغه سیاستی هم نشده‌اند و به همین دلیل، در هیچ برنامه و شاخص تصمیم‌گیری جایگاهی ندارند. این مسائل، بیرون از افق سیاست گذاری قرار دارند، زیرا زبان حکمرانی موجود، توان دیدن، احساس کردن و گفت‌وگو درباره آنها را ندارند؛ بنابراین مسائلی ناشی از آینده هستند و تا زمانی که زبان و چهارچوب معنایی تازه‌ای برای مواجهه با آنها خلق نشود، در ناخودآگاه حکمرانی باقی خواهند ماند. این مسائل بدون این‌که به چشم بیایند، بر سیاست‌ها و رفتارهای ما تاثیر خواهند گذاشت.
زمانیان گفت: الفبای فارسی، ۳۲ حرف دارد و اگر بخواهیم حرف سی و سوم را تولید کنیم، آن مورد، چه حرفی خواهد بود؟ منظومه ذهنی ما گرفتار ادبیات فعلی است و ذهن می‌گوید مگر چه حرفی کم است که باید حرف جدیدی را تولید کنیم. همه ما گرفتار ۳۲ حرف هستیم.
وی ادامه داد: نظام بیمه سلامت اغلب نهاد توزیع منابع تلقی شده و نهادی به عنوان تولید معنا و امید تلقی نمی‌شود و سوال این‌جاست که آیا می‌توان بیمه سلامت را به نهادی برای بازسازی اعتماد عمومی تبدیل کرد؟ پرونده الکترونیک سلامت، اکنون ابزار مدیریت اطلاعات سلامت تلقی می‌شود، اما آیا می‌توان آن را ابزاری برای حافظه جمعی سلامت ایرانیان تبدیل کرد و در واقع جایی برای یادگیری و حتی پیش بینی الگوریتم زیست جمعی جامعه دانست؟ سلامت معمولا به دولت نسبت داده شده و نه ملت، اما اگر مفهوم سلامت ملی به معنی مسئولیت مشترک دولت و مردم بازتعریف شود، ساختار جدید حکمرانی چگونه خواهد بود؟
عضو هیات علمی دانشکده حکمرانی دانشگاه تهران و مدیر موسسه ایران آینده گفت: زبان فعلی بیمه سلامت، زبان مالی و اداری است و این زبان توانایی گفت‌وگو درباره امید و اعتماد را ندارد، اما سواد جدید سلامت نیازمند زبانی جدید است تا فراتر از زبان پزشکی و بودجه‌ای، آرامش را به ذهن جامعه بیاورد.
وی بیان کرد: سازمان بیمه سلامت باید از سازمان پشتیبانی مالی خدمات به سمت متولی تغییر رفتار اجتماعی سلامت حرکت کند.