روابط عمومی ، آیینه درون و زبان گفت‌وگو در سازمان

فراسو/ در جهان پرتلاطم و متغیر امروز، جایی که تغییرات فناورانه، تحولات اجتماعی و پیچیدگی‌های اقتصادی، ساختار سازمان‌ها را تحت تأثیر قرار داده‌اند، «ارتباط» دیگر تنها یک مهارت فردی یا ابزاری برای اطلاع‌رسانی نیست؛ بلکه زیربنای اساسی بقاء، پویایی و بالندگی هر سازمان محسوب می‌شود.

۲۷ اردیبهشت‌ماه، روز ملی ارتباطات و روابط عمومی، فرصت ارزشمندی است برای بازخوانی این حقیقت بنیادین که سازمان‌ها نه با ساختار، بلکه با انسان‌ها زنده‌اند و ارتباط، زبان مشترک این حیات جمعی است.

روابط عمومی، اگر از دایره تعاریف تکراری بیرون آید و با نگاهی عمیق‌تر نگریسته شود، مسئولیتی استراتژیک و نقشی تحول‌آفرین دارد؛ نقشی که در قلب آن، یک مأموریت روشن نهفته است: ایجاد و پاسداری از فضایی شفاف، قابل اعتماد، انسانی و الهام‌بخش برای گفت‌وگو و تبادل معنا. فضایی که در آن، هر صدا شنیده می‌شود، هر نگاه به رسمیت شناخته می‌شود و هر تلاش، فرصت ظهور می‌یابد.

یکی از مهم‌ترین کارکردهای روابط عمومی، تقویت ارتباطات درون‌سازمانی است؛ موضوعی که متاسفانه در هزاره سوم و در سال‌های پایانی قرن حاضر نقش آن کم‌رنگ شده است. روابط عمومی به خصوص در یک دهه اخیر به سمت ژورنالیستی شدن رفته است! در حالی که به باور اساتید محترم این عرصه روابط عمومی نقشی متفاوت و مجزا از روزنامه نگاری و یا خبرنگاری است.

اما این یکی از بی‌راهه‌های روابط عمومی است! به باور نگارنده باید تعریفی جدید و مجدد از روابط عمومی از سوی متخصصان این عرصه صورت گیرد، امروز روابط عمومی در شرکت‌های دولتی، خصوصی و خصولتی نیز مسیری انحرافی پیدا کرده است! امروزه تمام تلاش روابط عمومی‌ها ارتباط با رسانه‌ها و تلاش برای تبلیغات بهتر است. اما همه کار ما این نیست! مهم ترین کارکرد روابط عمومی – از دید نگارنده- عمل به وظایف درون سازمانی است! یعنی جایی که باید ابتدا روابط عمومی داخل سازمان را در مسیر درست قرار داد و سپس به سمت روابط عمومی خارج از سازمان رفت!

وقتی روابط میان همکاران و مدیران، نه بر اساس ساختار سلسله‌مراتبی، بلکه بر پایه اعتماد، احترام، شفافیت و درک متقابل بنا شود، نتیجه چیزی فراتر از هماهنگی معمول سازمانی خواهد بود. در چنین شرایطی، سازمان به فضایی زنده و انسان‌محور بدل می‌شود؛ جایی که افراد، نقش خود را می‌فهمند و در خلق آینده، مشارکتی مؤثر دارند.

روز ارتباطات و روابط عمومی، یادآور آن است که «ارتباط»، نه صرفاً ابزاری برای انتقال داده‌ها و اطلاعات، بلکه شاه‌راهی برای انتقال روح و هویت سازمان است؛ مسیری که در آن اعتماد ساخته می‌شود، معنا شکل می‌گیرد و آینده، بر پایه تعامل انسانی و مشارکت آگاهانه طراحی می‌شود.

در این روز، باید با نگاهی ژرف‌تر، تلاش بی‌وقفه همه کنشگران حوزه ارتباطات را ارج نهیم؛ آنان که در تار و پود سازمان، چراغ گفت‌وگو را روشن نگه می‌دارند، با نگاهی انسانی و آینده‌نگر، نقش پل‌ساز میان افراد و افق‌های مشترک را ایفا می‌کنند.

این روز را گرامی می‌داریم، نه فقط به‌عنوان یک تقویم رسمی، بلکه به‌مثابه یادآوری وظیفه‌ای انسانی: حفظ پیوندها، تداوم شفافیت، و خلق سازمانی که هم شنونده باشد و هم سخنگو؛ هم پاسخ‌گو باشد و هم همدل.

احسان آریا – مدیر روابط عمومی بیمه تعاون