اظهارات عجیب معاون وزیر صمت: دلیل گرانی ها، ارتباط با بازارهای جهانی است!

محمد مهدی برادران، معاون وزیر صمت به تازگی در خصوص وضع عوارض پلکانی صادراتی گفته است که هر چقدر به بازارهای جهانی پیوند بخوریم، نوسانات قیمتی بیشتر به بازار ما لطمه می‌زند!
به گزارش فراسو، معاون وزیر صمت در اظهار نظرهایی غیر کارشناسی اعلام می کند عوارض پلکانی صادراتی را وضع می کنیم تا علاوه بر تامین نیازهای داخلی کشور، از نوسانات قیمتی کالاها در بازارهای جهانی در امان باشیم! گفته هایی عجیب که بازهم رفتار سلیقه ای با بازار و علم اقتصاد را نشان می دهد و مشخص نیست این رویکرد حصارکشی اقتصاد ایران و اعتقاد به فعالیت جزیره ای بدون توجه به شرایط تولید و سرمایه گذاری را چه افرادی به عنوان فرمول ثبات و تعادل به سیاست گذاران اقتصادی پیشنهاد می دهند.
هفته پیش نیز علیرضا پیمان پاک، رییس سازمان توسعه تجارت و معاون وزیر صمت گفته بود «سود فولادی ها زیاد است و وضع عوارض صادرات، تنها از سود آن ها می کاهد و مشکلی ایجاد نمی کند.»
در نوشته زیر، تبعات رویکردهای وزارت صمت در مواجهه با بازار و تناقض این رفتارها در رشد و توانمندی اقتصادی را بررسی می کنیم؛
اعمال عوارض صادراتی در مقام ابزار تعرفه در شرایط پیچیده و تنیده اقتصادهای جهان معنایی جز محروم کردن خود از حضور در عرصه جهانی را معنا نمی‌دهد.
اقتصاد ایران در شرایط تحریم که با تنگنای درآمدهای ارزی روبه روست، نمی تواند دوباره شریان درآمدی را تنگ‌تر کند، چون چالش‌های جدید شکل می‌گیرد. باید توجه کرد که توانمندشدن تولید داخل تنها از مسیر افزایش توان صادرات بنگاه های داخل می گذرد و اینکه بر صادرات به بهانه تامین نیاز داخل، عوارض ببندیم، تنها مصداق خودتحریمی و گیرکردن در چرخه سیاست های دستوری و بخشنامه ای است که بیش از ۴ دهه است گرفتار آن هستیم و متاسفانه پیامدهای زیان بار آن اقتصاد را اسیر کرده است.
اینکه دولت‌ها و معاونان یک وزارتخانه اعمال عوارض بر صادرات را در راستای عدم آسیب‌پذیری نیازهای داخلی کشور می‌دانند، بیشتر شبیه به شوخی و کج فهمی مدیرانی دارد که هنوز با الفبای علم اقتصاد آشنا نیستند.
اینکه برای شانه خالی کردن از مسئولیت شرایط نگران کننده، فرافکنی کرده و عوامل دست چندمی را برجسته می‌سازیم، تنها نشان از این دارد که قبول نداریم ناکارآمد و غیربهره ور هستیم.
اینکه معاون وزیر صمت استدلال کند که در پیوند با بازارهای جهانی، لطمه می‌خوریم، بیانگر آن است که هنوز دولتمردان به تجارت با نظام بین الملل باور ندارند و در تلاش برای حضور در بازارهای جهانی جرات به خرج نمی‌دهند.
استدلال‌هایی برای پیوند میان گرانی قیمت نفت و تولید داخل و پای مردم را به میان کشیدن، همان استدلال های غامض، بی معنی و پیچیده ای است که به دور از پاسخ درست در سیاست‌گذاری، در پی فهم ساده سازی و تقلیل کج و معوج از مسئله است.
اینکه به دلیل اثرگذاری قیمت های داخلی از افزایش نرخ ها در بازارهای جهانی و به جای بهره گیری از فرصت ارزآوری کشور، صادرات را محدود کنیم و با ابزار بخشنامه در مقابل حضور شرکت های ایرانی در بازارهای بین المللی سد بگذاریم، جز خطا راه دیگری نرفته ایم.
اقتصاد ما در وضعیت فعلی با فشار و هزینه‌های مبادلاتی بالایی روبه‌روست که بخشی از آن برای تحریم های بیرونی و بخشی از آن هم به خود تحریم‌های داخلی بر می گردد که قطعا هر چه زودتر برداشتن هر نوع تحریم‌ها می تواند شرایط را بهبود ببخشد.
شما در اقتصاد نمی توانید به مثابه عرصه سیاست یا اجتماع با دستور و بخشنامه و یا الزام، امور را سامان دهید ( که البته نتیجه بخش بودن این رویه در حوزه سیاست نیز جای بحث فراوان دارد)، بلکه سیاست ورز و دولتمرد تنها باید به فکر اصلاح سازوکارها باشد که اقتصاد در وضعیت عرضه و تقاضا درست کار کند نه اینکه هر از چند گاهی با دستور یا بخشنامه ای، گردو خاکی به پا کرد و تیشه به ریشه اقتصاد زد.
آوردن جملات غامض، بی‌ارتباط بهم و مخلوط کردن راستی و درستی مفاهیم و عبارت ها نشان می دهد که هنوز دورنما و مسیر روشن و درستی در اختیار سیاست‌ورزان و دولتمردان ما نیست.
خام فروشی در معنای اینکه درآمد آن به هدر رود و در هزینه های جاری خرج شود، قطعا امر مذموم و ناپسندی است اما این دلیل نمی شود که کلا دربست یک گزاره را قبول و گزاره دیگر را رد کنیم. بلکه بهتر است هر مسئله یا سیاست را در چارچوب دانش اقتصاد و تخصیص بهینه منابع سنجید، ارزیابی و یا حل کرد.